Fronteira

Fonte: eViterbo
Saltar para a navegação Saltar para a pesquisa

Deriva-se de frontaria usado na baixa latinidade do qual fizeram os franceses, Frontiere os italianos, Fronteria os castelhanos, Frontera e nós fronteira. Frontaria sunt limites regionum, ex eo quod frontis instar, primo in conspectum veniant. Vossius, De Vitus sermonis. Lib. 3, cap. 12 Fronteira ou Fronteiras do Reino, confis, limites. Fines, ium, plur. Masc. Confinia, orum ou ium dativo iis ou ibus. Vid. Confins. Também se di Confinium no singular[1].

Notas

  1. Bluteau, Vocabulario Portuguez e latino (Tomo IV: F), 219.

Bibliografia e Fontes

  • Bluteau, Rafael. Vocabulario portuguez e latino, aulico, anatomico, architectonico, bellico, botanico, brasilico, comico, critico, chimico, dogmatico, dialectico, dendrologico, ecclesiastico, etymologico, economico, florifero, forense, fructifero... autorizado com exemplos dos melhores escritores portugueses, e latinos... Tomo IV: Letra F-J. Coimbra: Collegio das Artes da Companhia de Jesu, 1713.